Sporculuk hayatında 1 olimpiyat, 3 dünya ve 11 Avrupa şampiyonluğu elde eden Ulusal Güreşçi Taha Akgül, bu 3 kulvarda 15 altın, 2 gümüş ve 5 bronz olmak üzere 22 madalya kazanarak güreş mesleğini Paris Olimpiyat Oyunları sonrasında sonlandırdı.
14 yıldır birlikte olduğu hocasıyla pasta keserek mesleğini noktalayan ulusal güreşçi Akgül, Demirören Haber Ajansı’na (DHA) özel açıklamalarda bulundu.
“ÇOK ZORLUKLAR ATLATTIM”
Akgül, şu halde konuştu:
Kariyerim boyunca birçok zorluklar atlattım. Bizim ülkemizde sportmen olmak hakikaten de çok güç. Bilhassa şayet senin bir sorumluluğun varsa; ulusal ekibine, arkadaşlarınla, bayrağına, eşine dostuna, akrabalarına ve mensup olduğumuz her yerde bizim sorumluluğumuz var. Biz yalnızca mindere çıkıp idman yapmıyoruz. Herkesin yükü omuzlarımızda herkesin kederi ile ilgilenen insanlarız. Bu manada çok büyük misyonumuz var. O yüzden bizim ülkemizdeki atletlerin hakikaten gerilimleri genelde ağır oluyor. Olimpiyatta da kaybedilen, garanti görülüp kaybedilen madalyaları bu gerilime bağlıyorum. Genç arkadaşlarımız bu gerilimi kaldıramıyor. Biz büyük şampiyonuz ve her türlü kaldırıyoruz bu gerilimi. Genç kardeşlerimiz orada bir afallama yaşıyorlar ve bunu yaşadılar. Çok dünya şampiyonumuz elendi. Olimpiyatın havasına çarpıldılar lakin sen çok tecrübeliydik bunu atlattık.
“ABİMLE GÜREŞEREK BAŞLADIĞIM MESLEĞİM SON BULDU”
Son katıldığı Paris Olimpiyatları’nda altın madalya alamadığı için buruk bir veda yaşadığını lisana getiren Akgül, şu tabirleri kullandı:
12 yaşında Sivas’ta meskenin ortasında ağabeyimle koltukları kenara çekerek başladığım güreş mesleğim son buldu. Beşerler inanamıyorlar, ‘ya Taha sahiden mi’ diyorlar. Bu türlü şeyler radikalce olur ve biraz da radikal olması gerekir. Bence radikal olmanın tadı da oradadır. ‘Taha bırakacaktı zati, yapamıyordu’ dedirtmemek için bu karar çok kıymetliydi. Ben de onu dedirttirmedim. Şampiyonluğumun elimden alındığı bir yerde ben güneşi bıraktım. Paris’te, yarı finalde yapılan haksızlık beni çok üzdü. Altın madalyam elimden alındı ve ülkemizin mukadderatıyla oynandı. Olimpiyatlarda altın madalyamız yoktu. Ben altın madalya alsaydım ülkemiz 20 sıra birden yükselecekti. Maç bittiğinde ben ayakkabılarımı çözdüğüm andaki atmosfer anlatılamazdı. Bu türlü bir atmosfer hakikaten beklemiyordum. Tribünün dört tarafı da ayakta tam 15 dakika boyunca alkış hiç durmadı. Ben salondan çıkana kadar alkış hiç durmadı. Bilhassa o andan sonra aslında ben çok duygusallaştım. Mesleğim, kazandığım madalyalar, muvaffakiyetler ve sakatlıklar gözlerimin önüne geldi. Yıllar uzunluğu yıpranmışlık, yaşadığımız sakatlıklar, tepede bırakma isteği, işte o karşılaşmalarda yaşadığımız tansiyonlar, ailevi durumumuz bütün bu etmenlerle birlikte bu mesleği burada sonlandırmam gerektiğini işaret etti. Dorukta nokta koymama gerektiğini düşündürdü. Evlendim ve 3 yıldır eşimle daha hakikat düzgün 1 ay bir vakit geçirdiğimizi hatırlamıyorum. Bebeğimiz olacak, bizim için başka bir sorumluluk başlayacak. Burası da tam yeri diye düşündüm.
“2016 RİO MESLEĞİMİN ZİRVESİ- SAKATLIK KAYGILI RÜYAM”
Güreş mesleğinde en keyifli anı, Rio 2016 Olimpiyat Oyunları’nda altın madalya aldığında yaşadığını söyleyen Akgül, şu biçimde konuştu:
Tartışılmaz oradaki aldığım altın madalya benim mesleğimin doruğuydu. Rabbime şükürler olsun ki o olimpiyatları es geçmemişim. 2012’de çok gençtim bu durumdan ötürü es geçmiştim, elendim. 2016’da olimpiyat şampiyonu oldum. Mesleğimi altın madalyasız da kapatabilirdim. Olimpiyat şöyle bir şey o gün değerlendireceksin şayet değerlendirmesen 4 sene sonra ne olacağı belirli olmuyor. 2020 yılında pandemi oldu ve benim omuzum yerinden çıktı, köprücük kemiğim koptu ve çok büyük bir ameliyat geçirdim. Yani olimpiyata olağanda yetişemiyordum. Pandemiden ötürü ertelenince yetiştim. Sakatlıklar mesleğimin endişeli düşü oldu. Demek istediğim dünyada neyin ne olacağı muhakkak olmuyor. O yüzden gelen fırsatları çabucak pahalandırmak gerekiyor. Bu yüzden aslında olimpiyatın gerilimi daha fazla oluyor, 4 yılda bir olduğu için. En üzüldüğüm an yaşadığım sakatlıklar omuz sakatlığı omuzumda yaşadığım o sorun beni çok sarsmıştı. Bunların yanında yenildiğim karşılaşmalar var. 2 tane dünya finali son saniyede ayağım kaydı ve yenildim. 2017 Paris’te ayakkabının azizliğinden, terinden ötürü ayağım kayarak Gürcü rakibime 10’a- 8 yenilmiştim, çok kahretmiştim. 3 yıldır yenilgisizdim. O beni biraz perişan etmişti en unutamadığı maç da o diyebilirim.
Ayrıca Akgül, hocası Abdullah Çakmar’ın vazifeden uzaklaştırıldığı periyodu, mesleğinde kendisini en fazla yalnız hissettiği devir olarak aktardı.
“İSTESEM DEVAM EDEBİLİRDİM”
Bundan sonra mesleğinde gençlere hizmet etmek için çalışacağını aktaran Akgül, şunları dedi:
Benden istenseydi, 2028 olimpiyatlarına kadar çok rahat bir halde yaparım. Başarılı da olurdum. Avrupa ve Dünya Şampiyonaları’nda ülkemi en âlâ biçimde temsil ederim. Maddi ve manevi çok büyük çıkarlar elde edebilirim. Ben artık bunların hiçbirini görmüyorum. Bunları elimin karşıtıyla ittim ve dedim ki ‘Taha artık burayı dorukta bırakacaksın’ Ben kimseye puan vermeden Paris Olimpiyatlarından döndüm. Bu da benim için başka bir gurur kaynağı oldu. Gürcü rakibim olimpiyat şampiyonu oldu. Gürcü rakibimi 4 ay evvel çok rahat bir halde yendim. 13 karşılaşmamız var 10 galibiyetim, 3 mağlubiyetim var. Bu maçların 3’ünü de çabucak hemen beraberlikten kaybettim. Çok büyük bir dominasyonum vardı rakibim üzerinde. Rakibim olimpiyat şampiyon oldu, resmen altın madalyamıza elimizden alındı. Bu da benim sınavımmış yaradan bu türlü takdir etti. ‘Taha artık bu sana yeter’ dedi. Biz de buna şükredeceğiz bundan sonra genç kardeşlerimiz için, onlara hizmet etme manasında neresi olursa olsun makam, mevki bizim için hiç değerli değil. Esasen ben şu anda spor Bakanlığımız da spor müşaviriyim. Şu an bakanımızın emrindeyiz. O ne derse o ne misyon verirse biz her vakit aslında gençliğimize hizmet etme ismine buralardayız.
“HOCA OLMAK OLMAKTAN FAZLA ONUN AĞABEYİ OLABİLMEK DAHA ÖNEMLİ”
2010’dan 2024’e kadar 14 yıl tabi birinci evvel kardeşlik bağı, müsamaha, sevecenlik olağan bu bütünü sağlanırsa aslında sonra işte hocası sporcuyu abi kardeş ilgisi abi kardeş münasebeti bir dengeleme oluyor aranızda. Ben her vakit şunu söylüyorum bir atlete hoca olmak olmaktan çok onun ağabeyi olabilmek onun dostu olabilmek ona yaren olabilmek çok çok değerli. Bir atlet yalnızca fizik olarak çalıştırmak yetmiyor bir de bunun mental boyutu var. Hepimizin geldiği aileler aşikâr, hepimiz Anadolu’dan geldik. Bir bütün olarak elmayı kestiğimiz vakit biri bit tarafa düşüyor, oburu başka tarafa. Bu 2 parçayı birleştirmek gerekiyor. Kendisinin babası da güreşçi benim babam da güreşçi. Biz güreşçi bir ailenin çocuğuyuz. Güreşi biz bilmeyeceğiz, biz anlamayacağız da kim bilecek. Biz de ‘madem Taha’da bir gelecek, bir yetenek var. Küçük bir dokunuş yapmak gerekiyor’ dedik. Birinci evvel kalbine, ondan sonra neresine; ruhuna, sonra hoca olarak fiziğine dokunmak o en son kısımdı. Bunu başardığımıza inanıyorum ben zira nitekim çok şampiyon gördük, çok hoca gördük ancak baktığın vakit daima vefasızlıklar var. Ben kendisinden çok mutluyum.
“BİZE TÜRK OLMANIN BEDELİNİ AĞIR ÖDETTİLER”
Olimpiyatların akabinde Taha Akgül ile birlikte profesyonel antrenörlük mesleğini noktalayan Çakmar, çok hüzünlü bir veda yaşadıklarını söz ederek, şunları dedi:
Bütün ülkelerden orada bayraklar vardı. Japonya’dan, Hırvatistan’dan, Finlandiya’dan, İran’dan vardı. Hepsi Taha’ya sevgi ve hürmet duydu, bu gurur bize kâfi. Ben Paris’te röportajdan sonra ‘böyle bir hüzünlü veda olmamalıydı’ dedim. Biz oraya 4 yıl boyunca emek verdik. Taha altın alsaydı tarihe geçecektik. Türk güreşinde 2 altın, 1 bronz madalya alan öteki bir atlet daha yoktu fakat burada hakemler bunu engellediler. Ben orada bir cümle kullandım; ‘bize Türk olmanın bedelini ağır ödettiler’ dedim. Orada Taha Akgül’ün, Ankara Büyükşehir Belediyesi’nin, Güreş Federasyonu’nun, Spor Bakanlığı’nın yahut Cumhurbaşkanlığının altın madalyası alınmadı. Türkiye Cumhuriyeti’mizin altın madalyası alındı. Tüm bunlara karşın bugün, Avrupa’nın en yeterli tesislerindeyiz. Bundan sonra yeni Tahalar ve Türk güreşini muvaffakiyetten muvaffakiyete koşturacak gençler yetiştireceğiz.
Haber Kaynağı: Demirören Haber Ajansı (DHA)
